Święta Kinga

Kinga przyszła na świat 5 marca 1234 r. w Ostrzyhomiu, jako trzecia córka króla Beli IV i Marii. Sytuacja polityczna w ówczesnej Europie wpłynęła na to, że Bela IV zgodził się, aby jego pięcioletnia córka została zaręczona Bolesławowi, synowi Leszka Białego i Grzymisławy, a wnukowi Kazimierza Sprawiedliwego. Ślub nastąpił po 1246 r., gdy Kinga ukończyła 12 rok życia.

W 1241 r. ziemie polskie najechali Tatarzy. Książęca rodzina uciekła przed nimi przez Kraków na Węgry, a potem schroniła się na Morawach. Po wycofaniu się tatarskiej nawały panowie małopolscy postanowili odszukać księcia Bolesława i jego wprowadzić na tron krakowski, czemu zbrojnie sprzeciwił się Konrad Mazowiecki. W tych trudnych chwilach, kiedy kraj był spalony i wyludniony, a książęcy skarbiec świecił pustkami, Bolesławowi przyszła z pomocą Kinga, udzielając pieniędzy ze swego posagu.

Kinga była wrażliwa na najmniejszą krzywdę, osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby bronić sierot, wdów i ubogich. Troszczyła się również o rozwój gospodarczy swych ziem.

10 grudnia 1279 r. zmarł jej mąż Bolesław Wstydliwy. Kinga obdarowała resztą swych kosztowności ubogich i wyjechała do Starego Sącza, gdzie po dziesięciu latach złożyła śluby zakonne.

Ostatnie lata życia Kingi były pełne cierpień. W 1287 r. kolejny raz Polskę najechali Tatarzy. Kiedy księżna wraz z siostrami uciekała ze Starego Sącza.

W klasztorze pociągała inne siostry swym miłosierdziem, pokorą, podporządkowaniem się Regule i przepisom klasztoru. Na równi z innymi klaryskami angażowała się we wszelkie prace. Zabiegała o wyrobienie duchowe sióstr i o ich byt materialny. To ona wprowadziła do programu klasztornego pacierze, kazania i pieśni w języku polskim. W ten sposób dała podwaliny rozwoju polszczyzny. Uczyła siostry śpiewu i czytania. Jednak nawet w ciszy klasztornych murów nadal zajmowała się sprawami ludu, którego była matką. Trawiona przez ciężką chorobę, którą znosiła przez ostatnich 10 miesięcy życia, wspierała ubogich szyciem odzieży. Zmarła 24 lipca 1292 r.

Kinga została kanonizowana przez Papieża Jana Pawła II 16 czerwca 1999 roku i wpisana w poczet świętych.